13 Kasım 2014 Perşembe Saat 13:05
Tarihten günümüze sanat görünür kılmak için ortak aklın ve
vijdanın beğenisini toplamak ister, ifadede maddeleşmek, rengte devrimsel bir
gvernikaya, dağ başında ve patikada ise
toplumu şaha kaldıran şehit Mizginlerden,
yürekten gelen bir melodiyle genç bakışları direnişe devet eder.
Sanat ilk şahlanışın ve direnişin adıdır. İlk doğum
sancıları yaşayan insanlık, mağaraların duvarlarında ortak inançsal dışa
vurumların kankırmızı rengiyle inancın resmine dönüşür. Kırmızı-kadın ve
toplumu uyaran ve yaşama davet eden olur. İlk kadın ve erkeğin elleri renge
dokunur, kavrar ve inanç mabetlerinde yaşamı kavrayan anakadının öğretilerine
dönüşür. İlk duygular metafizikleşir, vijdana dönüşür. Toplum gölgelerde
renglerle anlatıma koyulur. Karanlığa
inat toplumun sanatsal elleriyle yaşama ısık olur. Aydınlığın nuveleri sanat
yoluyla toplumsallığın aklına ve
yüreğine filizlenir. Bir sarmaşık misali göğe yükselir, toplumsal
kabullenişlerin formlarını insanlığa nakşetmeye durur.
En doğalın yaşandığı zamanlarda ilk ses klan olmanın en
soylu duygusuyla notalara, renglere sığdırılır. Anakadın toprağa dokunduğu anda
toplum yeşillenmeye başlar. Bir art bin yılların sanatsal devrimlerine akmaya başlar. Kadın toprağı havaya serptiği
anda devrimin iksiri melodiler, renkler ve en çıplak sesler klanda kahkahaya
durur. Artık bayram coşkusuyla anakadın örnek alınmıştır. Tüm evrenin halkalarına
kendisini tabi kılmıştır. Daha fazla kenetlenmiştir yaşamın zincirine.
Halkalanmıştır artarak klan. Tüm paklığıyla emzirilen toplum modelleşmiştir,
kazılmaya başlamıştır aklın kıl tabletlerine. İklimler bedenleşiyordur artık.
Kadının elinden gök kusağı renkler akıyordur. Renkler
ananehre coşmaya durmuştur. Tüm toplum
anakadının yaşam cemberinde halaya durmuştur. Yukarı mezopatamya seslerle çınlıyordur. Ananehir damla damla
formlaşmaya tabi tutmuştur insanı.
Kançanağı gözlerini yaşama dikmiştir sinsi artıkçı. Ve
damlalar grileşmeye, patikalar akmamaya
başlamıştı. Yaşam kütle kütle buz tutmuştu sanki. Dallar köklerine yabancı kılınmış, yaşam anakadının etrafında
soğuk metalimsi duygusuyla can yakmaya
duruyordu. Toplumun yüregindeki ve beynindeki yollar kesilmiş,yaşamın kırmızı
özsuyu, zifiri karanlıkta kamcılanıyordu. Toplum ve insanlık toprağın gıdasından
kesilmiş, ılmık ılmık betonlara vurularak kendisine yabancılaştırılıyordu.
Kadının ögretilerine kankırmızı renkler bulaştırılmıştı. Süt kadar temiz
yaratımlar sandıklara kapatılmıştır. Yapraklar dökülmeye, kökler kurumaya
başlıyordu. Göz dikilmişti anakadının
yaşamsal coşkusuna. Mabetlerdeki inançlar
hapsedilmiştir, klanın bedeni katran siyahına bulanmıştır. Oklar yaşamın
kalbine dönmüştür. Yaşam kan kaybetmeye başlamış, gözlerin akı gıriye sürükleniyordu.
Heleki genç yürekler kandırılıyor, saf tutmaya zorlanıyorlardır. Kadın-yaşam ve
sanat palanparca edilip tezgahların en
gözde nesnesine dönüştürülmüştür…
Ne zamanki zaman kırkdokuzu, mekanlar amarayı göstermeye
başlamıştı, tarih kapatıldığı yerden seslenmeye başlanmaya başladı. Beton
sızlamaya, çatlamaya başlamıştır. Sesler yükselmeye başlamıştır kutsal
kahverenginden. Aydınlık Karanlığa
savaşa durmuştur.
Ve an! Anda kadın! anda güneşin sesi yükselmeye başlamıştı. Dağlarda melodiler, sıralanarak
tozlu mekaplara dönüştüler. Her şey
ayrılığa ve ayrılmamacasına selama durmuştu sanki. Yaşamda kutsal amaranın
parmak uçlarında mora sürülmüştü. Zirveler artık genç kadın ve erkek sesleriyle
yeşillenmeye büyümüştü. Dağların rüzgarı, güneşin felsefesinden feyz alıyordu
artık. Rüzgar havarileşmişti özgür yaşam paradigmasında . Tanrıça istar ve Zerdüst
genç soluklara seslendi. Ve tüm gözler o an güneşte yüreklenmişti.
Kadın-toplum ve sanat damlamaya devam etti. Her yerde
özgürlük çiçeklenmeye başladı. Güneş ışınlarıyla semaha duruverdı. Yürekler
güneşle ısınmaya başlamıştı çoktan. Tüm
damlalar nehirleşmişti artık. Damla damla yeşil kök salmıştı dörde bölünmüş
toprağa. Berrakça, duruca, gülümsemeye başlamıştı güneş ve kadın..
Mordem Engizek
Kürdistan Stratejik Araştırmalar Merkezi
www.navendalekolin.com – www.lekolin.org – www.lekolin.net –
www.lekolin.info